De afgelopen weken vertelde wij jou over de implementatie van SBTien wat de verschillen zijn tussen SBTi en de CO2-prestatieladder. Vandaag staan wij stil bij hoe jij de CO2-uitstoot in de supply chain daadwerkelijk kunt meten ongeacht de standaard die je zal kiezen.
Als inkoper speel je immers een belangrijke rol in het meten en verminderen van de CO2-uitstoot van de producten en diensten die jij inkoopt. Het meten van CO2-uitstoot binnen de toeleveringsketen, ook wel bekend als scope 3-emissies, is vaak complex vanwege de vele schakels in de keten. Toch is het een cruciaal onderdeel van een duurzaam inkoopbeleid om transparantie te creëren en de klimaatdoelstellingen te realiseren. Hieronder volgt een beschrijving hoe jij als inkoper CO2 kunt meten en welke databronnen jij kunt gebruiken.
1. Scope 1, 2 en 3 emissies
Voordat jij CO2-uitstoot kunt meten, is het belangrijk om te begrijpen welke emissies relevant zijn. Scope 1-emissies zijn emissies die direct afkomstig zijn van eigen bedrijfsactiviteiten zoals gasverwarming of brandstof voor de eigen bedrijfsvoertuigen. Scope 2-emissies zijn indirecte emissies die verband houden met de opwekking van aangekochte energie zoals elektriciteit en warmte. Scope 3-emissies zijn o.a. de emissies in de toeleveringsketen van de productie en levering van goederen en diensten die jij inkoopt. Als inkoper richt jij je voornamelijk op deze scope 3-emissies. De downstream emissies (ook onderdeel van Scope 3) laten wij hier buiten beschouwing.
2. Leveranciersgegevens
Een belangrijke databron voor het meten van CO2-uitstoot is de informatie die afkomstig is van jouw leveranciers. Idealiter werken leveranciers zelf met CO2-berekeningen of hebben zij inzicht in hun energieverbruik en uitstoot. Door directe communicatie en afstemming met leveranciers kan jij gegevens verzamelen over de productieprocessen, transport, gebruikte grondstoffen en de energie die nodig is om de producten te leveren. Dit kan worden vastgelegd via milieu- en duurzaamheidsverklaringen, zoals het Environmental Product Declaration (EPD), waarin de CO2-impact van een product over de hele levenscyclus wordt beschreven.
3. CO2-Calculatietools
Om CO2-uitstoot in de inkoopketen te meten, kan jij gebruik maken van verschillende calculatie-tools en databases die emissiefactoren aanbieden. Deze tools helpen bij het berekenen van de uitstoot op basis van activiteitengegevens, zoals het energieverbruik of het aantal vervoerskilometers. Voorbeelden van veelgebruikte tools zijn:
- Green House Gas Protocol (GHG Protocol): Dit is een wereldwijd geaccepteerd raamwerk voor het meten en rapporteren van broeikasgasemissies, en biedt ook richtlijnen specifiek voor scope 3-emissies.
- Carbon Footprint Calculator: Dit zijn tools die bedrijven helpen om de CO2-uitstoot van producten en processen te berekenen op basis van de invoer van data zoals energieverbruik, transportafstand en productiekosten.
- Ecochain: een Nederlandse softwareoplossing voor het berekenen van de CO2-voetafdruk van producten en processen in een waardeketen.
4. LCA-Methoden en Databronnen
Een levenscyclusanalyse (LCA) is een andere methode om de milieu-impact van producten en diensten te berekenen, inclusief de CO2-uitstoot. Deze methode kijkt naar elke stap in de levenscyclus van een product, van grondstoffenwinning tot productie, transport, gebruik en einde levensduur. LCA’s bieden een diepgaand inzicht in de CO2-uitstoot en zijn vaak gebaseerd op specifieke databases zoals:
- Ecoinvent: een uitgebreide database met milieugegevens die gebruikt kunnen worden voor LCA-berekeningen, waaronder CO2-emissies.
- GaBi: een veelgebruikte softwareapplicatie voor het uitvoeren van levenscyclusanalyses en het meten van milieu-impact.
5. Emissiefactoren-databases
Emissiefactoren geven de hoeveelheid CO2-uitstoot per eenheid activiteit aan, bijvoorbeeld per liter brandstof of per ton geproduceerd materiaal. Deze factoren kunnen worden gebruikt om de CO2-uitstoot van specifieke inkoopactiviteiten te schatten. Belangrijke bronnen voor deze emissiefactoren zijn:
- UK Government GHG Conversion Factors for Company Reporting: een veelgebruikte set van emissiefactoren voor verschillende sectoren.
- DEFRA (Department for Environment, Food & Rural Affairs): biedt jaarlijks bijgewerkte emissiefactoren voor verschillende activiteiten.
- CO2-emissiefactoren.nl: een Nederlandse database met specifieke emissiefactoren voor transport, energie, afvalverwerking en meer.
6. Gebruik van blockchain en dataverificatie
Innovatieve technologieën zoals blockchain kunnen worden ingezet om transparantie en betrouwbaarheid van CO2-data in de supply chain te vergroten. Blockchain kan worden gebruikt om informatie over CO2-uitstoot in elke schakel van de keten vast te leggen en te verifiëren, wat leidt tot meer zekerheid over de juistheid van de gegevens.
DELPHI4 en inkopers: een duurzame combinatie
Als inkoper is het meten van CO2-uitstoot een complexe, maar belangrijke taak om duurzaamheidsdoelen te behalen. Door gebruik te maken van leveranciersinformatie, gespecialiseerde calculatietools, LCA-methoden, emissiefactoren en technologieën zoals blockchain, kan jij een accuraat beeld krijgen van de CO2-uitstoot in de toeleveringsketen en hierop actie ondernemen.
Vandaag vertelden wij hoe jij de CO2-uitstoot daadwerkelijk kunt meten, ongeacht de standaard die jij hebt gekozen. In de vorige blogs vertelden wij jou over de verschillen tussen SBTi en de CO2 -prestatieladder en gaven wij uitleg over SBTi. Heb je vragen? Neem dan contact met ons op, maak direct een afspraak, óf bekijk onze trainingen.